zondag 3 december 2017

Preek Conventsmis gisteren op laatste dag van het Liturgisch Jaar.

De Verrijzenis en het eeuwig leven hebben blijkbaar alles te maken met vrede en dus met geluk. Want de eerste woorden die Jezus na zijn verrijzenis tot zijn leerlingen richt, zijn: “vrede zij U”

Wat bedoelt Jezus nu met vrede? Sluit hij aan bij wat wij zoeken? Wil hij de barrières wegnemen die ons menselijk geluk in de weg staat? Ziekte, ruzie, jaloezie?

Er zijn in het evangelie inderdaad plaatsen te vinden waar Jezus min of meer aansluit bij onze normaal menselijke wensen. Dit geschiedt met name in de genezing van ontelbare zieken. Niet voor niets zijn er nog altijd zoveel mensen die bij ziekte hun toevlucht zoeken bij de Heer
Maar Jezus heeft ook zelf het woord vrede verder ingekleurd. Hij zegt daarover: “Mijn vrede geef ik U. Niet zoals de wereld ze geeft, geef ik hem U”. De vrede die  Jezus zijn leerlingen vandaag toewenst, sluit dus niet zonder meer aan bij onze gedachten over vrede. Vrede in de zin van een beëindigde ruzie of oorlog. Of vrede als vervulling van onze wensen.

Wanneer Jezus vandaag zijn leerlingen de vrede gewenst heeft, toont hij onmiddellijk zijn handen en zijn voeten. Jezus toont zijn handen en zijn voeten. Het zijn tekens van Zijn lijden. Het is in dit evangelie allereerst het bewijs dat hij leeft.

Tegelijkertijd echter zijn het de littekens die hem doen terugdenken aan zijn misdadige dood.  Zo zijn er nog mensen die littekens meedragen, bijvoorbeeld van de Tweede Wereldoorlog. En meestal hebben deze tekens niets met vrede of gemoedsrust van doen. Integendeel, zij brengen mensen vaak tot op de dag van vandaag onrust. Het is opvallend, dat Jezus sprekend over vrede tegelijk ook verwijst naar zijn wonden.

Het evangelie gaat echter nog verder. Wanneer Jezus zijn leerlingen voor de tweede keer zijn vrede wenst, voegt Hij er iets aan toe: “Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend ik U”. De vrede van Christus heeft dus naast zijn lijden ook met God als vader van doen.

Welnu, wat doet die Goddelijke vader? Hij vergeeft! “Zozeer heeft God de wereld liefgehad, dat Hij ons zijn eniggeboren Zoon heeft geschonken”.

De vrede die Jezus bedoelt, wordt ons dus allereerst geschonken door Zijn Vader. Het is een Vader die vergeeft. Vergeving, daar hebben wij mensen moeite mee. Dat kan ik niet van mij verkrijgen, zeggen wij dan. Het doet mij te zeer pijn.

Het lijden van Jezus ontstond allereerst door de kwellingen. De kwellingen, die met de kruisdood verbonden waren. Maar dat zichtbare lijden was slechts een topje van de ijsberg. Het eigenlijke lijden werd veroorzaakt door het feit dat Hij de vergeving bewerkte. Mocht het ons al heel wat kosten om medemensen te gedragen en te vergeven. Hoezeer zal het dan Jezus pijn gedaan hebben om ons te vergeven. Hij die in alles gelijk aan ons is behalve in de zonde.

En toch zijn Jezus’ wonden geen littekens geworden maar vreugdetekens. Waarom? Omdat zijn lijden vervuld was van Goddelijke liefde. Dit wordt zichtbaar in Zijn verrijzenis. Het is de Geest van liefde die Jezus kunnen opstaan. Het is de Liefdesgeest die Jezus’ littekens tot overwinningtekens omvormt.
In Christus’ Boender hebben wij van God de vergeving. En die vergeving betekent, dat wij in vrede met God kunnen leven. Gods liefde heeft genezend de wonden van Jezus omgevormd tot vredestekens. 

De wonden van Christus betekenen daarom voor ons ook een opdracht. en waarom staat daar: “Hij blies over hen en zei: Ontvangt de Heilige Geest. Wier zonden Gij vergeeft zij, hun zijn ze vergeven en wier zonden Gij niet vergeeft, hun zijn  ze niet vergeven”.

Doe jij evenzo! Die  Geest immers die Jezus’ wonden  vergevend en genezend omvormde, geeft ook aan ons de kracht om op te staan tot een vernieuwd leven.  Een leven waarin wij telkens opnieuw kunnen vergeven omdat God ook aan ons zijn genezende liefde schenkt. En daarom is het goed vaak bij Jezus’heilig graf te vertoeven. Het is het lege graf omdat Hij verrezen is. Tegelijkertijd echter worden wij daar uitgenodigd om tijd te maken voor het geheim van Zijn dood. Het is de liefde van God de Vader die ons de Zoon geeft als zoenoffer tot vergeving van onze zonden. Het is de Zoon de zonde overwint door deze in volmaakte liefde lijdzaam te ondergaan tot eer van God de Vader in de heilige Geest. En het is de Geest die van Vader en Zoon uitgaande ons door middel van Jezus’ Lichaam ons de vergeving schenkt die vrede betekent en eeuwig leven bewerkt.